Ποίηση στα χρόνια της Χολέρας

Η ποίηση, το μπουρδέλο και η Τσατσά…
Gazmend Kapllani

Ποίηση και πολιτική: ιδού μια μυστηριώδης σχέση. Υπήρχαν καλοί ποιητές που ασχολήθηκαν με την πολιτική. Υπήρχαν και πολιτικοί που ασχολήθηκαν με την ποίηση. Σε γενικές γραμμές όμως, από μια εμπειρική παρατήρηση, στις χώρες όπου η πολιτική είναι σε βαθιά κρίση ανθούν οι ποιητές – πολιτικοί. Στο κοινοβούλιο της Αλβανίας, π.χ., οι μισοί βουλευτές γράφουν ποιήματα. Όσο πιο μπανανία είναι μια χώρα τόσο πιο πολύ ο οίστρος ρέει στις φλέβες εκείνων που διοικούν την μπανανία.
Γράφω αυτό το κείμενο γιατί διαπιστώνω ότι στην Ελλάδα τα καινούργια, «αντισυστημικά», κόμματα που δημιουργούνται επιλέγουν ποιητικά ονόματα. Την αρχή έκανε η «Σπίθα» του κ. Θεοδωράκη. Μοιάζει σαν τίτλος βιβλίου με ινδιάνικα παραμύθια. Ή σαν τίτλος μαγαζιού που πουλάει κάρβουνα. Μετά ήρθε το «Πανελλήνιο Άρμα Πολιτών». Σαν τίτλος μοντέρνας βουκολικής ποίησης δεν μοιάζει; Εάν η πολιτική κρίση βαθαίνει, σύντομα προβλέπω την δημιουργία άλλων κομμάτων με ονόματα όπως «Πανελλήνιο Έλκηθρο Πολιτών». Πρόεδρός του θα είναι ενδεχομένως κάποιος Βασίλης που θα γίνει Άγιος και θα υπόσχεται τα πάντα στους πάντες. Αλλά αυτό που τρέμω πιο πολύ από όλα είναι όταν σκέφτομαι ότι κάποιοι –στο βάθος– έχουν ήδη αρχίσει να κάνουν σκέψεις από τώρα για το κόμμα με τίτλο «Πανελλήνιο Άρμα - Μάχης Πολιτών». Θα έχει ως σύμβολό του την δραχμή και ο ύμνος του θα αρχίσει με τους στίχους «να καεί να καεί το μπουρδέλο η Βουλή»… Όσοι φωνάζουν αυτό το σύνθημα με το μπουρδέλο –συνειδητά ή ασυνείδητα– στρώνουν τον δρόμο για μια μεγάλη Τσατσά…

Πηγή: μπλογκ «Υπάρχουμε… Συνυπάρχουμε;», 28 Μαΐου 2011
http://gazikapllani.blogspot.com