Αντίσταση

Αντίσταση
Γκαζμέντ Καπλάνι

«Αντίσταση» είναι μια λέξη «μπεστ σέλερ» στην Ελλάδα. Επειδή ζούμε σε καιρούς δύσκολους, διαισθάνομαι ότι σύντομα θα υπάρξει πληθωρισμός των λέξεων «αντίσταση» και «αντιστασιακός». Γι' αυτό θα ήθελα να πω δυο λόγια για το πώς φαντάζομαι τον πραγματικό αντιστασιακό του σήμερα και του αύριο. Πραγματική αντίσταση σήμερα στην Ελλάδα είναι να μην παραδίνεσαι στην επικρατούσα αισθητική του τσαμπουκά, της μαγκιάς και του φθόνου.
Να αντιστέκεσαι στο ρατσισμό και στη ρατσιστική βία. Απέναντι στο ρατσιστή να νιώθεις Πακιστανός, Αλβανός, Εβραίος, γκέι, κακοποιημένη γυναίκα, άστεγος. Με λίγα λόγια, Ανθρωπος. Να αντιστέκεσαι όχι μόνο στη φυλετική βία, αλλά και στην ιδεολογική. Γιατί ρατσιστής και μισαλλόδοξος είναι και ο φανατικός που σε θεωρεί εχθρό εάν δεν συμφωνείς με τη γνώμη του ή εάν δεν ανήκεις στο συνάφι του - και ας κυματίζει σημαίες αντιρατσιστικές και διεθνιστικές.
Η πραγματική αντίσταση στην Ελλάδα του σήμερα είναι να μην προσπαθείς να βρεις άλλοθι για τις αποτυχίες και το αίσθημα μειονεξίας απέναντι στο σήμερα πιασμένος με παιδιάστικο πείσμα από το άδειο πουκάμισο των «ένδοξων προγόνων». Αντίσταση είναι να λες: «Εγώ και μόνο εγώ είμαι υπεύθυνος για τη μοίρα μου». Αντίσταση είναι να μη βολεύεσαι με τον πανεύκολο ρόλο του θύματος και να μην ατροφήσεις το μυαλό σου με θεωρίες συνωμοσίας.
Αντίσταση είναι να μην κάνεις ιδανικό σου το Ακίνητο, να μη φοβάσαι την αλλαγή και το διαφορετικό. Αντίσταση είναι να ξέρεις να ακούς, να μην κλειστείς στο καβούκι σου, να αφήσεις ανοιχτή την πόρτα του μυαλού σου και ας σου λέει ο μπαμπάς, η μαμά και όλο το σόι ότι έτσι θα «πουντιάσεις». Να σιχαίνεσαι τους ξερόλες και να έχεις περισσότερες απορίες παρά απαντήσεις. Αντίσταση σημαίνει να μην παραδίνεσαι στο λαϊκισμό, να μην μπερδεύεις την ατελή δημοκρατία με τη χούντα. Αντίσταση είναι να μη συνηθίζεις το πρόσωπο του Τέρατος.
Να μην περιμένεις τη σωτηρία σου από τους σωτήρες, αλλά να χτίζεις το μέλλον με υπομονή και κόπο, μαζί με τους διπλανούς σου. Αντίσταση είναι να αγαπάς χωρίς συμπλέγματα την πατρίδα σου, να μη φοβάσαι την ευθύνη, να φοβάσαι τους ανεύθυνους, τους βίαιους, τους πατριδοκάπηλους, τους θρησκόληπτους, τους ανθρώπους που τόσα χρόνια έκαναν πως δεν είχαν πάρει χαμπάρι.
... και μία ωραία πρωία -μεσούντος κάποιου Ιουλίου- βγήκαν στις πλατείες με σημαιάκια κραυγάζοντας «Δώστε τη χούντα στο λαό» ...

Πηγή: Metropolis.gr, 21 Ιουνίου 2012
http://www.metropolispress.gr/apopseis-bar/me-lene-europi/item/%CE%B1%CE%BD%CF%84%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%B1%CF%83%CE%B7