«Ναζί» και ναζί

ΥΠΕΡΚΕΙΜΕΝΑ
«Ναζί» και ναζί
Ενώ αποκαλούσαμε ναζί τους Γερμανούς – γινόμασταν εμείς…
Νίκος Δήμου

Με το που άρχισε η Κρίση, ξεκίνησε και η αναζήτηση των ξένων «ενόχων». (Πάντα κάποιος άλλος ευθύνεται…) Πρώτος υποψήφιος ήταν το ΔΝΤ – το συνόδευε η φήμη των δεινών που είχε επιφέρει σε άλλες χώρες. Η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, πολύ ουδέτερος θεσμός, δεν ερέθιζε αρκετά. Όσο για τον τρίτο συνεταίρο, την Ευρωζώνη, αυτή σύντομα εκπροσωπήθηκε από μία χώρα: τη Γερμανία.
Είτε επειδή ήταν ο μεγαλύτερος δανειστής μας –είτε το βεβαρημένο παρελθόν– είτε η «πουριτανική» αυστηρότητα και αδιαλλαξία, από εκεί που οι Γερμανοί μέχρι το 2005 ήταν στις δημοσκοπήσεις ο πιο αγαπημένος μας λαός, έγιναν ο αποδιοπομπαίος τράγος.
Έτσι, λοιπόν, κάθε πρωί ακούγαμε στα ραδιόφωνά μας φωνές για «ναζιστική κατοχή», «Τέταρτο Ράιχ», Ες Ες και Γκαουλάιτερ. Τα ίδια διαβάζαμε και στις εφημερίδες και τις γελοιογραφίες. Είδαμε και τη Μέρκελ με στολή των Ες Ες.
Προσωπικά μελετάω τη Γερμανία από το 1954. Έξι χρόνια σπούδασα εκεί και δεκάδες φορές αργότερα την επισκέφτηκα. Έζησα από κοντά την εποχή της ανάκαμψης και θαύμασα πώς μία γκρεμισμένη και αποδεκατισμένη χώρα ξαναστήθηκε στα πόδια της. Οι Γερμανοί δεν τρώγονται με τίποτα. Πρόσφατα πάλι, αυτήν τη «μονόπλευρη λιτότητα» που εμείς αναθεματίζουμε την επέβαλαν μόνοι τους στον εαυτό τους για να γίνει η χώρα πιο ανταγωνιστική. Για πάνω από δέκα χρόνια καμία αύξηση στις αμοιβές, με απόφαση των συνδικάτων! Φαντάζεστε τη ΓΣΕΕ και την ΑΔΕΔΥ να προλαβαίνουν την Τρόικα και να κάνουν οικειοθελώς τις περικοπές που ζητάει;
Αλλά με αυτό τον τρόπο –χαμηλό κόστος και υψηλή ποιότητα– έχουν ξεπεράσει στις εξαγωγές ακόμα και την Κίνα. Τσιγκούνηδες στις αμοιβές, είναι σπάταλοι στον πολιτισμό. Επιδοτούν περισσότερες ορχήστρες, θέατρα, μουσεία, όπερες, βιβλιοθήκες από όλη την υπόλοιπη Ευρώπη.
Το αίνιγμα, όμως, του πώς μία χώρα με τέτοιο πολιτισμό μεταμορφώθηκε κάποτε από έναν δημαγωγό και ιδιοφυείς προπαγανδιστές σε κράτος-τέρας που αιματοκύλισε την υφήλιο, παραμένει. Οι ιστορικοί ερίζουν. Ευτυχώς, η αντίδραση στο παρελθόν έχει οδηγήσει σήμερα σε ένα θωρακισμένο δημοκρατικό πολίτευμα.
Δεν ξέρω αν και πόσο φταίνε οι Γερμανοί για τη δική μας κρίση. Όμως, το να τους αποκαλούμε ναζί είναι όχι μόνο λάθος αλλά και τραγική ειρωνεία. Γιατί αν σε κάποια χώρα της Ευρώπης ο νεο-ναζισμός καταγράφει σοβαρά εκλογικά ποσοστά και συστηματικές δράσεις, δεν είναι στη Γερμανία. Η ιστορία, μερικές φορές, σαρκάζει. Ενώ αποκαλούσαμε ναζί τους Γερμανούς – γινόμασταν εμείς…

Πηγή: Lifo, τ. 310, 3 Οκτωβρίου 2012
http://www.lifo.gr/mag/columns/5165

Κίνητρο για ζωή: η έγνοια για κάτι έξω από σένα

ΥΠΕΡΚΕΙΜΕΝΑ
H ευεργετική επίδραση των γάτων
Κίνητρο για ζωή: η έγνοια για κάτι έξω από σένα
Νίκος Δήμου

Αυτούς τους δύσκολους καιρούς κοιμάμαι δύσκολα, ελάχιστα ή καθόλου. Και το πιο οδυνηρό είναι πάντα η πρωινή έγερση απ’ το κρεβάτι. Η πραγματικότητα που μου αποκαλύπτεται με το ξύπνημα με διαλύει. Νιώθω τόσο τσακισμένος και ταλαιπωρημένος που, αν δεν υπήρχε λόγος, δεν θα σηκωνόμουνα.
Όμως υπάρχει λόγος ή μάλλον λόγοι. Τετράποδοι με όρθιες ουρές, οι γάτοι δεν παίρνουν από δικαιολογίες ή εξηγήσεις. Δεν μπορείς να τους πεις: «Παιδιά, λυπάμαι, είμαι χάλια, δεν μπορώ να σηκωθώ». Τη συμπαράστασή τους θα την εκδηλώσουν αλλιώς, με χάδια και τρυφερότητα (είναι απίθανο το πόσο ξέρουν τη διάθεσή μου: αν θέλω συντροφιά ή προτιμώ μόνος - το σέβονται πάντα). Αλλά με το φαΐ δεν κάνουν παραχωρήσεις.
Και μου θυμίζουν δυο στίχους απ’ το δικό μου Βιβλίο των Γάτων. Το ποίημα «Συνομιλία με τον γάτο Αλέκο» τελειώνει με το δίστιχο:

«Νιάου, είπε ο Αλέκος, που θα πει “πεινάω”.

Όποιος πεινάει, έχει δίκιο, είπα εγώ».

Το επιχείρημα της πείνας είναι απόλυτο – και φυσικά δεν ισχύει μόνο για γάτες. Έτσι, ταΐζω (από απόσταση) πεινασμένους σε άλλες χώρες, ενισχύω προσπάθειες στον τόπο μου – αλλά αυτά γίνονται και με μία πιστωτική κάρτα ή μία δοσοληψία στο Διαδίκτυο. Όμως οι γάτες και οι γάτοι, που έχω υιοθετήσει, θέλουν να σηκωθώ απ’ το κρεβάτι, ν’ ανοίξω κονσέρβες, να τις μοιράσω δίκαια, να τις γαρνίρω μ’ ένα χάδι. (Μερικοί, χωρίς χάδι, δεν τρώνε).
Να, λοιπόν, τι με σηκώνει απ’ το κρεβάτι κάθε πρωί – άσχετα αν έχω κοιμηθεί δύο ώρες με πόνους, ή καθόλου. Το να ζεις μ’ ένα πλάσμα εξαρτημένο από σένα είναι μπελάς, χαρά αλλά και φάρμακο. (Είναι και μέθοδος αγωγής παιδιών: να γίνουν υπεύθυνα).
Μια φίλη έπασχε από βαριά κατάθλιψη. Είχε περιέλθει σε κατατονική κατάσταση, αμίλητη, ακίνητη, απούσα. Οι γιατροί στην Αγγλία της πέταξαν ένα κουτάβι στο δωμάτιο. Στην αρχή ούτε το είδε. Τη δεύτερη μέρα άρχισε να το φροντίζει.
Κίνητρο για ζωή: η έγνοια για κάτι έξω από σένα.

Πηγή: περιοδιικό “Lifo” 8 Νοεμβρίου 2011
http://www.lifo.gr/mag/columns/4368#comments
Εικόνα: Χαρακτική: Jules-François-Félix Husson, “Les Chats, histoires, mœurs, observations, anecdotes”, 1869
http://www.flickr.com/photos/23416307@N04/4037761808/in/photostream/

Ουτοπία…

ΥΠΕΡΚΕΙΜΕΝΑ
68 Professoren
Νίκος Δήμου

•Διαβάζω την επιστολή των 68 ακαδημαϊκών και καθηγητών που ζητούν από την Κυβέρνηση και τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας να κηρύξει η χώρα στάση πληρωμών και να καταγγείλει το μνημόνιο. Λέει η είδηση στη LifO: «Υποστηρίζουν, επίσης, ότι παρά το κόστος που μπορεί να έχει η έξοδος από το μνημόνιο, θα ανυψώσει το ηθικό του ταπεινωμένου λαού και απαιτούν από την κυβέρνηση να αξιώσει την καταβολή των γερμανικών αποζημιώσεων».
•Μερικές φορές γίνομαι κακός. Δεν μπορώ να αντιδράσω αλλιώς, όταν εκτίθεμαι σε τόση συμπυκνωμένη ευφυΐα. Γίνομαι κακός και γι’ αυτό εύχομαι να πραγματοποιηθούν οι προτάσεις των 68. Να δούνε πόσο «θα ανυψωθεί το ηθικό του ταπεινωμένου λαού» όταν θα πληρώνεται με υποτιμημένες δραχμές που δεν θα αξίζουν το χαρτί στο οποίο τυπώνονται - και δεν θα μπορεί να αγοράσει τίποτα. Με το «κούρεμα» κατά 40% του χρέους, που προτείνουν, θα καταρρεύσουν οι εγχώριες τράπεζες και τα ασφαλιστικά ταμεία μας (εκεί βρίσκεται το μισό χρέος). Οι εργαζόμενοι θα χάσουν τις καταθέσεις τους και τις συντάξεις τους - αλλά θα έχουν υψηλό φρόνημα και με άδεια στομάχια θα είναι έτοιμοι για την «περιφρούρηση των εθνικών μας συμφερόντων» που επίσης αναφέρει η επιστολή. Έντρομοι οι Γερμανοί θα σπεύσουν να μας επιστρέψουν τις πολεμικές αποζημιώσεις με τόκο και μπόνους. Ο Μπίσμαρκ έλεγε: «Drei Professoren - Vaterland verloren!» (Τρεις καθηγητές - χάθηκε η πατρίδα!). Σκεφθείτε με 68!
•Τελικά, μία είναι η λύση για να θεραπευτούμε οριστικά και αμετάκλητα από τα χρόνια αριστερά (ή υπερδεξιά) μας σύνδρομα. Την είχα ήδη υποδείξει από αυτήν τη στήλη, προτείνοντας π.χ. να δοθεί η δια- κυβέρνηση της χώρας στην Αριστερά όταν υποσχόταν βασικό μισθό στα 1.500 ευρώ, επίδομα ανεργίας στα 1.200 και πλήρη απασχόληση…
•Η μόνη ριζική θεραπεία για κάθε ουτοπία είναι η εφαρμογή της. Μόνον έτσι αποδεικνύεται η έκταση της εκάστοτε μπαρούφας. Αλλιώς, ο καθένας μπορεί ανέξοδα να λέει ό,τι θέλει. Υπάρχει βέβαια και η άλλη μέθοδος κρίσης που λέγεται ορθός λόγος. Αλλά, ποιος τον αντέχει αυτόν, που όλο ψυχρά και δυσάρεστα λέει!

πηγή: περιοδικό Lifo, 15 Ιουνίου 2011
http://www.lifo.gr/mag/columns/4044