1.11.11

Γιαλαντζί πατριώτες



ΓΝΩΜΕΣ
Γιαλαντζί πατριώτες
Μάκης Βοϊτσίδης


Τι ακριβώς σημαίνει η ευρωπαϊκή επιτήρηση για την Ελλάδα και αν αυτό συνιστά εκχώρηση κυριαρχικών δικαιωμάτων θα το δούμε όταν έρθει η ώρα του. Θα έχουν οι επιτηρητές εξουσία αποφάσεων ή θα ελέγχουν πώς εφαρμόζονται οι αποφάσεις που λαμβάνουν τα νομιμοποιημένα όργανα; Ελληνικά ή ευρωπαϊκά - γιατί προφανώς μας διαφεύγει ότι, ακόμη και την περίοδο των αμέριμνων σχέσεων με την Ευρωπαϊκή Ενωση, το 65% των αποφάσεων που μας αφορούν λαμβάνονται από ευρωπαϊκά όργανα και μόνο το 35% από ελληνικά. Μέχρι, λοιπόν, να διευκρινιστεί πώς νοείται η επιτήρηση, τα μεγάλα λόγια είναι κάτι χειρότερο από φτώχεια. Είναι φτήνια.
Μπουχτίσαμε σ’ αυτήν τη χώρα από «πατριώτες» που βλέπουν παντού εχθρούς και εθνικούς κινδύνους. Πολιτικές, επιχειρηματικές, δημοσιογραφικές καριέρες στήθηκαν πάνω σε θυελλώδεις ρητορείες για την εθνική αξιοπρέπεια. Αλλά, τελικά, το μόνο που αναμφίβολα αποδεικνύεται είναι ότι περισσότερο από κάθε άλλον την εθνική κυριαρχία την υπονομεύσαμε εμείς οι ίδιοι. Ως κοινωνία και ως πολιτικό σύστημα. Εμείς ανεχθήκαμε φαινόμενα διαφθοράς, εμείς συμμετείχαμε στη φοροδιαφυγή, εμείς ξεχαρβαλώσαμε το ασφαλιστικό σύστημα, εμείς καταστρέψαμε το περιβάλλον, εμείς αξιώναμε από τους πολιτικούς να μας κάνουν τα χατίρια, εμείς επιμέναμε να ζούμε χρεωμένοι, εντέλει εμείς φέραμε την Ελλάδα στα πρόθυρα της χρεοκοπίας. Σήμερα η χώρα είναι απελπιστικά αδύναμη. Και αν τυχόν δε μετείχε στην Ευρωπαϊκή Ενωση και στην ΟΝΕ, θα ήταν φτερό στον άνεμο.
Πατριωτισμός, λοιπόν, δεν είναι τα ωραία εθνικιστικά λόγια. Πατριωτισμός σημαίνει να εργάζεσαι ώστε η Ελλάδα να γίνει μια αυθεντική ευρωπαϊκή χώρα. Να μην περιμένει να της εγκρίνει δανεικά το Κοινοβούλιο της Σλοβακίας. Να μπορεί να πληρώνει μισθούς και συντάξεις χωρίς την υπογραφή της τρόικας. Να αναπτύξει θεσμούς διαφάνειας, να μην αποθεώνει την ανομία, να μην κινδυνεύουν οι πολίτες της να κυκλοφορήσουν στο δρόμο, να διαχειρίζεται τον πλούτο της με σύνεση, να μπορεί με αξιοπρέπεια να προσελκύσει επενδύσεις. Τίποτε μοναδικό. Απλώς, ό,τι κάνουν όλες οι σοβαρές χώρες στον κόσμο. Μόνο μια τέτοια Ελλάδα μπορεί να είναι διεθνώς σεβαστή.
Και στο κάτω κάτω, συμφωνούμε ότι το πολιτικό σύστημα είναι αναξιόπιστο; Συμφωνούμε ότι η δημόσια διοίκηση έχει διαλυθεί; Τότε γιατί είναι κακό να εγκατασταθεί ένας Γερμανός τεχνοκράτης στο υπουργείο Οικονομικών για να ελέγχει την πορεία εκτέλεσης του προϋπολογισμού; Και ένας Ολλανδός στο υπουργείο Παιδείας για να ρίχνει μια ματιά πώς γίνονται οι αποσπάσεις; Χειρότερα, αποκλείεται να γίνουν τα πράγματα.

Πηγή: εφημ. «Αγγελιοφόρος» 28 Οκτωβρίου 2011
http://www.agelioforos.gr/default.asp?pid=7&ct=36&artid=116430

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου