15.5.11

Απογραφή 2011



Α.
Απογραφή 2011.
Ή πως, αν θες να αντιμετωπίσεις ένα πρόβλημα, πρέπει πρώτα να το μετρήσεις!
Κωνσταντίνος Σισκάκης


Μπροστά σε κάθε υποψία οργανικής βλάβης είναι αυτονόητη η διενέργεια ιατρικών εξετάσεων. Εξετάσεις οι οποίες θα δώσουν ένα αντιπροσωπευτικό αποτέλεσμα της υγείας μας εκείνη τη στιγμή. Τις περισσότερες φορές τα αποτελέσματα αυτά θα βοηθήσουν τον γιατρό να κατανοήσει και, στη συνέχεια, να θεραπεύσει το νόσημα. Βεβαίως, τα φάρμακα θα παίξουν ένα πρωτεύοντα ρόλο στην ίαση, δεν παύει όμως να θεωρείται εξίσου σημαντική και η καταγραφή των μετρήσεων, η λεπτομερής απεικόνιση όλων των συμπτωμάτων.
Κάθε σύγχρονο και ευνομούμενο κράτος πρέπει να κάνει το ίδιο πράγμα ακριβώς. Δεν χρειάζεται καν να μετράει τα αποτελέσματα δυσλειτουργιών ή συμπτωμάτων εκ των υστέρων. Καταγράφοντας προσεκτικά, και κυρίως επιστημονικά, τις δομές του, τις ανάγκες, τους πολίτες της χώρας, τον οικιστικό, κτηματολογικό και δασικό του χάρτη έχει στα χέρια του ένα υπερπολύτιμο αγαθό. Μια σειρά στοιχείων που μπορούν να μεταμορφωθούν, με τη βοήθεια της Στατιστικής Υπηρεσίας, σε ένα πρώτης τάξης επιστημονικό εργαλείο για τη βελτίωση της ποιότητας ζωής των πολιτών.
Γιατί έπρεπε να βρεθούμε στο χείλος της αβύσσου για να προσπαθήσουμε να μετρήσουμε, επιτέλους, τον Δημόσιο τομέα; Γιατί, αναρρωτιέται κανείς, τα Δημόσια Νοσοκομεία δεν υπέβαλαν ως τώρα ισολογισμούς; Γιατί σπεύδουμε, στον 21ο αιώνα, να δημιουργήσουμε Κτηματολόγιο; Γνωρίζουμε, μήπως, από πότε το έχει καταφέρει η γείτονα Αλβανία; Και ίσως το πιο σοβαρό: Πώς μια κυβέρνηση, που καλείται να αντιμετωπίσει την πιο σοβαρή κρίση των τελευταίων ετών, λαμβάνει μέτρα χωρίς να μπορεί να συμφωνήσει στο ποιο ακριβώς είναι το ύψος του ελλείμματος (μια ματιά στις δηλώσεις του Αλέκου Παπαδόπουλου φτάνουν για να βάλουν σε πολλές σκέψεις); Μήπως, τελικά, η ανυπαρξία μετρήσεων εξυπηρέτησε και γιγάντωσε τη μεγαλύτερη παθογένεια που προέκυψε στη νεώτερη ιστορία της χώρας μας;
Όμως, αν μια συντεταγμένη πολιτεία έχει καταγράψει με σοβαρότητα και υπεύθυνα τα του οίκου της –όπως, νομίζω, κάθε εχέφρων πολίτης έχει κάνει για τον εαυτό του– έχει τη δυνατότητα να σχεδιάσει και να παράσχει υψηλής ποιότητας υπηρεσίες στον Πολίτη. Μπορεί, επίσης, να αντιμετωπίσει τις προκλήσεις σε μια ρευστή κοινωνική πραγματικότητα σαν κι αυτή που ζούμε, αφού θα μπορεί να μετρήσει και να αξιολογήσει τα προβλήματα.
Αν ένα σύγχρονο ευρωπαϊκό(;) κράτος έχει καταγράψει τις ανάγκες του, την έκταση του Δημόσιου τομέα, το έμψυχο δυναμικό που τον απαρτίζει, τότε, προφανέστατα, δεν θα μπορούσε σε καμιά περίπτωση να δικαιολογήσει τους αριθμούς τους οποίους μαθαίνουμε σήμερα, κι αυτούς με κάθε επιφύλαξη!
Αν ένα κράτος έχει προχωρήσει στη λεγόμενη (ας μου επιτραπεί ο σαρκασμός των εισαγωγικών) «ηλεκτρονική διακυβέρνηση», αυτό σημαίνει ότι οι Πολίτες του θα μπορούν να ολοκληρώσουν αυτό που χρειάζονται στην Εφορία, το ΙΚΑ ή την Πολεοδομία σε υποπολλαπλάσιο χρόνο και χωρίς «υπόγειες διαδρομές» κάθε τύπου.
Έτσι, αν διαβάσεις στον τύπο ότι μια Κύπρια ολοκλήρωσε την μεταβίβαση και τακτοποίηση όλων των κτηματικών της υποθέσεων, στο αρμόδιο γραφείο της Κερύνειας, σε λιγότερο από μία ώρα (διαβάστε σχετικά, στο http://meropbird.blogspot.com), θα νοιώσεις μια γλυκειά μελαγχολία να σε συνεπαίρνει. Κι αν, κατά τύχη, ακούσεις για καμιά ανάλογη περίπτωση «Κουτόφραγκων» στην Ευρώπη, σκέψου πόσο τυχεροί είμαστε που έχουμε τόσο ήλιο και φως και «έξω καρδιά» αντίληψη, και θα σου περάσει!
Αυτά τα λίγα με αφορμή την Απογραφή του 2011, που ήδη ξεκίνησε και απασχολεί ποικιλοτρόπως –θετικά ή αρνητικά, συνωμοσιολογικά και αντιπολιτευτικά– πολλούς από μας. Πρέπει, επιτέλους, να αποφασίσουμε σε τι χώρα θέλουμε να ζήσουμε. Κι αν αποφασίσουμε το αυτονόητο, τότε δεν έχουμε άλλη λύση. Πρέπει να μετρήσουμε και να μετρηθούμε. Τα πάντα και στο καθετί!


Β.
Εσείς ενδιαφέρεστε να απογραφείτε?


Εμείς απογραφήκαμε! Ένα νέο κορίτσι πολύ συμπαθητικό μας απέγραψε. Οι ερωτήσεις αναμενόμενες. Αυτό όμως που μου έκανε εντύπωση είναι ότι, απ’ ότι μου είπε η κοπέλα – απογραφέας, ένα ποσοστό περίπου 20% των πολιτών (ίσως και παραπάνω) αρνείται να απογραφεί. Δεν ανοίγουν καν την πόρτα. Της φωνάζουν από μέσα «δεν ενδιαφερόμαστε να απογραφούμε»!! Λες και έχουν να κάνουν με πλασιέ! Χριστός κι Απόστολος! Δεν το περίμενα και προβληματίζομαι. Τι είναι αυτό που κάνει τους πολίτες να αρνούνται την απογραφή?
- Φοβούνται, λόγω της εγκληματικότητας, να ανοίξουν την πόρτα?
- Ξέρουν ότι πρόκειται για απογραφή, αλλά αρνούνται εσκεμμένα να συμμορφωθούν, θεωρώντας ότι μ’ αυτό τον τρόπο κάνουν αντίσταση στα οικονομικά μέτρα? (κάπου διάβασα ότι έχει δημιουργηθεί και κίνηση «δεν απογράφομαι»!)
- Πιστεύουν σε θεωρίες συνομωσίας για μυστικές υπηρεσίες που θα χρησιμοποιήσουν για κάποιο ύποπτο σκοπό τα στοιχεία που θα δώσουν?
- Ή έχουν χάσει κάθε εμπιστοσύνη στην πολιτική εξουσία, ώστε αδιαφορούν ακόμα και για τα αυτονόητα καθήκοντα τους ως πολίτες?

Ό,τι και να συμβαίνει από τα παραπάνω, είναι λυπηρό. Για όλους μας και κυρίως για τη χώρα μας και το μέλλον της.
---------------------------------------------------------
Υ.Γ. Σύμφωνα με το νόμο 3832/2010 (άρθρο 8), στον πολίτη που αρνείται να απογραφεί, κατ’ αρχάς του τάσσεται αποκλειστική προθεσμία προκειμένου να δεχτεί να απογραφεί. Αν και πάλι δεν συμμορφωθεί, του επιβάλλεται διοικητικό πρόστιμο ύψους 1000 έως 50.000 ευρώ. Δεν πιστεύω, όμως, ότι θα ενεργοποιηθούν οι κυρώσεις.

Πηγή: http://meropbird.blogspot.com
11 Μαΐου 2011

1 σχόλιο:

  1. εγώ πιστεύω, οτι οι περισότεροι δεν γνωρίζουν καν τι είναι και που χρησιμεύει η απογραφή και για αυτο είναι και δύσπιστοι...είμεις πάντως απογραδήκαμε

    ΑπάντησηΔιαγραφή