Nα είσαι και να φαίνεσαι

Nα είσαι και να φαίνεσαι.
Τα καλά στοιχεία της κοινωνίας μετριούνται από τη γλώσσα και το ύφος τους
Στάθης Τσαγκαρουσιάνος

Μια φορά κι έναν καιρό (το 2007 δηλαδή), πριν η Χρυσή Αυγή γίνει ο κεντρικός εφιάλτης της νύχτας μας, είχα γράψει ένα κομμάτι σε αυτή την εφημερίδα με αφορμή την παρουσία των νεοναζιστών στην Έκθεση Βιβλίου. Είχα φρικάρει που κάτω από την Ακρόπολη εξετίθεντο φάτσα κάρτα βιβλία για την εξολόθρευση των Εβραίων και των κίναιδων.
Έλεγα, άκρες μέσες, ότι η ανοχή της δημοκρατίας και οι πολιτικά ορθές αγκυλώσεις μας είναι η κερκόπορτα, μέσα από την οποία τα πιο δολοφονικά και ανελεύθερα πνεύματα θα μπουν στην κοινωνία για να τη μαγαρίσουν. Κι ότι σε τέτοια πρόσωπα πρέπει να κλείνεις τα μικρόφωνα. Τέτοια ελευθερία του λόγου –έλεγα– είναι φλώρικος μεταμοντερνισμός, που την ώρα μιας σφαγής κοιτάει την ωραία καμπύλη που διαγράφει το μαχαίρι --και του βρίσκει αισθητικές αρετές.
Έξι χρόνια μετά, δεν πιστεύω πια αυτό το πράγμα. Δεν μπορούσες να κλείσεις τα μικρόφωνα, τρόπος του λέγειν, ούτε την εποχή του τηλέγραφου. Πόσο μάλλον στην εποχή του Ίντερνετ. Όταν κάτι εμφορείται από τη Δύναμη του Κακού (ή του Καλού, το ίδιο κάνει) μεταδίδεται σαν ιός, φτάνει σαν κλέφτης στο προετοιμασμένο αυτί. Ειδικά τώρα. Και οι απαγορεύσεις δίνουν μεγαλύτερη αίγλη σε αυτό που απαγορεύουν.
Όχι, ο νεοναζισμός δεν θα σβήσει μέσω των απαγορεύσεων – και στο γκάλοπ του LIFO.gr απάντησα αρνητικά. Η Χρυσή Αυγή πρέπει να καταδειχτεί σε όλη τη δολοφονική της βλακεία (εκθέσεις ιδεών και συμβολισμοί μογγολικής διαβολικότητας στα walls τους) και ακολούθως να ταραχτεί στη νομιμότητα. Να απογυμνωθεί από κάθε επιχείρημα, να απομαγευθεί από κάθε «αιρετική» ιδιότητα. Το ήθος των αντιπάλων ορίζεται από τα όπλα που χρησιμοποιούν. Τα κτήνη χρησιμοποιούν φαλτσέτες, οι σοβαροί άνθρωποι το πνεύμα τους και την απόφασή τους να προχωρήσει η ζωή.
Και ναι, ακόμα και η γλώσσα (που κόκαλα τσακίζει), με την οποία γίνεται κριτική στη Χρυσή Αυγή, ΔΕΝ πρέπει να έχει τη φασίζουσα αμετροέπεια και τη στρεψοδικία του μίσους που χαρακτηρίζουν το νεοναζιστικό μόρφωμα. Η Γλώσσα (όπως και η φάτσα) τα λέει όλα. Οι λέξεις, οι εκφράσεις, η στίξη – αρκούν για να καταλάβεις το ποιόν και τις προθέσεις εκείνου που μιλά.
Και δυστυχώς, ίσως και χάρη στην ανεξέλεγκτη θερμότητα των σόσιαλ μίντια, πολλοί (οι περισσότεροι) κρίνουν τη Χ.Α. με γλώσσα και επιχειρήματα σφαγείου: ακριβέστερα, με κατάρες, χυδαιολογίες και απειλές. Γνήσια παιδιά ενός εκτροχιασμένου Ίντερνετ, το οποίο με τον μανδύα της αιρετικότητας τραμπουκίζει φύρδην μίγδην τους πάντες. Πόσο μάλλον τις φαιδρές ή εγκληματικές μορφές της Χρυσής Αυγής.
Γι’ αυτό και ήταν τόσο εξαιρετική και καίρια η στάση του Αγγελάκα στη συναυλία του. Σε κάποιους που φώναξαν «Φασίστες, κουφάλες, έρχονται κρεμάλες» είπε: «Η απάντηση στον φασισμό δεν είναι αυτή. Η απάντηση είναι η ψύχραιμη σκέψη. Να προσέξουμε τον φασισμό που κρύβουμε όλοι μέσα μας».
Με καλύπτει απολύτως.
Μέχρι να αποδειχτεί, μια μέρα, αργότερα, πολύ αργότερα, ότι τα χέρια της γιαγιάς μας έχουν τρίχες, η φωνή της είναι χοντρή και έχει δόντια κοφτερά κάτω από το δαντελωτό (πολιτικά ορθό) σκουφί της.

Πηγή: www.lifo.gr, 25 Σεπτεμβρίου 2013
http://www.lifo.gr/mag/columns/5909